Celine, een briljante boef

In 1932 werd Célines roman Reis naar het einde van de nacht als een meesterwerk
begroet. Zijn daarop volgende boek, Dood op krediet, verschenen in 1936,
is stilistisch misschien nog vernieuwender en opzienbarender dan de Reis.
Daarna kwamen zijn felle antisemitistische pamfl etten waarin hij het nazisme
omhelsde. Zijn gedrag in de oorlog was dat van een collaborateur. Na zijn
vlucht naar Duitsland en zijn verblijf in Denemarken probeerde hij zich vrij te
pleiten. In 1951 werd hem amnestie verleend, hij keerde terug naar Frankrijk.
Tot zijn dood in 1961 schrijft hij nog een aantal romans die niet het niveau van
zijn eerste romans zullen halen.
Ondanks zijn politiek verleden wordt Céline als een zeer groot romanschrijver
beschouwd. Het interessante is dat zijn virulente racisme en zijn verkettering
van de westerse wereld zich voor velen als iets onverwachts voordeden. Door de
heftigheid van soms idiote uitlatingen hebben mensen zich zelfs afgevraagd of
hij niet gek was geworden. Kortom er werd en wordt nog steeds verwoed over
hem gediscussieerd. Wie was Céline, vraagt de auteur van dit boek zich af.
Zijn conclusie: groot als schrijver, fout als mens, kortom een briljante boef.
Em. Kummer vertaalde van Céline Reis naar het einde van de nacht, en gaf van
hem brieven en pamfl etten uit in Van de ene dood naar de andere. Daarnaast
publiceerde hij twee romans: Afscheid in Meudon en Helden zijn zwart.