Een zegen in vermomming

Een zegen in vermomming is het verhaal van Aris, een drie maanden te vroeg geboren jongetje. Een jongetje dat tegen de verwachting in bleef leven, maar wel spastisch was. In dit verhaal wordt vertelt hoe dit nauwelijks bestuurbare lichaam een grote leraar is, en nu jaren later toch bijna alles kan. Het laat zien hoe eenzaamheid en er niet bij horen uiteindelijk de basis voor verbondenheid zijn. 

In dit verhaal wordt aan de hand van Aris zijn ervaringen duidelijk hoe alles in ons leven uiteindelijk met elkaar is verbonden en dat kan worden, als wij zelf bereid zijn de verbindende schakel te zijn. 
Dit boek beschrijft de zoektocht van een persoon naar zelfkennis en acceptatie, het spanningsveld tussen hoe jij jezelf ziet en hoe de wereld jou ziet. Bovenal vertelt het verhaal hoe je met vertrouwen, doorzettingsvermogen, loslaten, verbinden en een dosis gezond verstand en nuchterheid een brug kan slaan tussen deze wereld en de droomwereld. 

Is dat wat wij als negatief zien dat wel echt? Of is het een uitnodiging om de daarin verscholen zegen te vinden?

Door los te laten wie je denkt te kunnen worden en je te verbinden met wie je bent, vind je Zelfkennis en verbondenheid met het Leven.