Liefde op leeftijd

Wie droomt er niet van om samen met zijn partner oud te worden? Maar ook op latere leeftijd gaat de liefde niet vanzelf. In dit nieuwe baanbrekende boek richt de befaamde relatietherapeut Alfons Vansteenwegen de spotlight op koppels die al een leven lang samen zijn. Wat maakt hun relatie zo hecht? Waar halen ze hun veerkracht vandaan? En wat zijn de belangrijkste valkuilen die je tegenkomt als je een leven lang samenleeft? Zijn pleidooi? Je moet blijven investeren in een relatie. Zo lang gelukkig samenblijven betekent dat beide partners elkaar blijvend versterken, niet zozeer door wat ze doen, maar door wie ze zijn. Hij introduceert bovendien een nieuw, boeiend concept: mentaal scheiden om beter te kunnen samenleven.
 
'Het onderscheid erkennen, het verschil, het anders zijn, het origineel zijn omarmen. Blijven bijleren over elkaar. Verrast zijn door elkaar. Flitsen van verbinding ervaren en flitsen van verschil verdragen. Steeds meer jezelf zijn en tegelijk steeds meer echt samen zijn.'
 
'Als je een hoogbejaard stel in de stad ziet lopen, kijk je mogelijk met enige vertedering naar hen. Ze lijken zo goed bij elkaar te passen. Onmiddellijk ga je ervan uit dat ze heel wat samen hebben meegemaakt. Dat ze elkaar vast door en door zullen kennen. Misschien vraag je je af of ze nog tevreden met elkaar leven. Zijn ze gelukkig omdat ze nog met zijn tweeën zijn? Of zijn ze verbitterd geraakt en uit noodzaak bij elkaar gebleven? Wat zouden deze oudere paren zelf over hun relatie zeggen? Mogelijk antwoorden ze dat ze elkaar door en door vertrouwen. Ze kennen elkaar zoals ze door niemand anders gekend zijn. Ze hebben vaste gewoonten die het samenleven makkelijk maken. Maar partners zijn niet alleen elkaars intiemste vriend, ze zijn ook elkaars intiemste vijand, zoals de beroemde relatietherapeut en auteur George Bach het heel treffend zei. Zo dicht en zo lang tegen elkaar aan: dat moet vroeg of laat wrijvingen geven! Iedereen kent vast wel een stel op hoge leeftijd dat voortdurend kibbelt. Dat hoeft uiteraard niet noodzakelijk negatief te zijn: als je met elkaar kunt kibbelen, betekent dat ergens ook dat je elkaar voldoende vertrouwt om eerlijk te zeggen wat je denkt. Zolang de balans maar niet doorslaat en het kibbelen uitmondt in destructief wederzijds gevit. 
Hoe dan ook: ook als je al een leven lang samenleeft, blijven er groeikansen bestaan, als persoon én als koppel. Er zijn genoeg uitdagingen die vragen om een steeds vernieuwde inzet. Dat het samenleven op hoge leeftijd vanzelf zou gaan, is een bittere illusie. Geduld en relativeringsvermogen worden voortdurend op de proef gesteld. Partners blijven steeds opnieuw, en dag na dag, voor elkaar een oproep om te komen tot een tevreden bestaan. Dus ja: liefde blijft - ook na zoveel jaren - een werkwoord.'