Mensen achter de dijk

Op drie maand tijd, tussen juli en september 1947, en in cel 199 van de gevangenis van Sint-Gillis, schreef de ‘prins der Nederlandse letteren’ Filip De Pillecyn zijn meesterwerk Mensen achter de dijk. De roman is gesitueerd in zijn geboortedorp Hamme, het klassieke ellendedorp in het Vlaanderen van voor de Eerste Wereldoorlog. 
Daarmee schreef de auteur het merkwaardigste sociale literaire document tussen Cyriel Buysses Het gezin Van Paemel (1902) en Louis Paul Boons De Kapellekensbaan (1954). 
Mensen achter de dijk is ook de enige roman die het begrip ‘Arm Vlaanderen’ in zijn drie gedaantes bundelt: de sociale ellende, de klerikale betutteling en de culturele tenachterstelling in het België van toen. Met als hoogtepunten van de actie de Schoolstrijd van 1879-1883 en de arbeidersstakingen van 1894.  
Zag De Pillecyn in het verdeelde Arm Vlaanderen van de 19de eeuw een voorafspiegeling van het verdeelde Vlaanderen van na de Tweede Wereldoorlog?
In elk geval confronteert hij de lezer met het driedubbel arme Vlaanderen van toen waaruit het rijke Vlaanderen van vandaag zich emancipeerde… 
De lezer krijgt er gratis de erotische passages bovenop, die in de jezuïtische censuur van 1949 gesneuveld waren en die hier in al hun glorie gerestaureerd zijn. De auteur laat zijn personage Jeannette als een engel der wrake optreden, die de pervertering van de liefde bestraft door zelf op liefdeloze wijze de liefde te bedrijven… 
Deze uitgave herstelt de door Filip De Pillecyn goedgekeurde eerste editie van 1949. 

Opgeleverd door prof. Emmanuel Waegemans, voorzitter van het Filip De Pillecyncomité en radiomaker/publicist Jean-Pierre Rondas.